Σπιτικοί ζωμοί

Ένας ζωμός είναι πολύ συχνά απαραίτητος προκειμένου να τονώσει λίγο περισσότερο την γεύση του φαγητού μας. Να δώσει μεγαλύτερη ένταση και γεύση. Ακόμη και αν δεν θέλετε να τον χρησιμοποιήσετε όμως για να εμπλουτίσετε ένα φαγητό που ήδη περιέχει μέσα κρέας, μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε σε ένα ριζότο, σε μια γρήγορη παρασκευή σάλτσας ή ακόμη και να κάνετε απλές πατάτες στον φούρνο. Είτε πρόκειται για ζωμό βοδινού - κοτόπουλου είτε για λαχανικών σας δίνω μια πολύ εύκολη διαδικασία να έχετε πάντα στο ψυγείο σας φρέσκο ζωμό. Τόσο εύκολο που είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξανα αγοράσετε τους αμφιβόλου ποιότητος έτοιμους ξηρούς κύβους.

Ζητάτε από τον χασάπη σας να σας δώσει ένα κομμάτι κόκκαλο βοδινού (συνήθως τα δίνουν άνευ χρεώσεως) και ιδανικά να το κόψει στην μέση. Μέσα από το μεδούλι είναι που ξεπηδούν όλες οι γεύσεις και το ζελέ που κάνει τις σάλτσες παχύρευστες και πεντανόστιμες. Ή αν πάρετε ένα ολόκληρο κοτόπουλο μπορείτε να αγοράσετε και 2 extra φτερούγες.

Σε μια κατσαρόλα με νερό (περίπου 2,5 λίτρα) βάζετε τα κόκκαλα να πάρουν μια βράση. Αν πρόκειται περί κοτόπουλου οι τέσσερις φτερούγες και ο λαιμός αρκούν. Μόλις το νερό πάρει μια βράση και αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια αφροί, τους αφαιρείτε με μια κουτάλα (είναι το γνωστό "ξάφρισμά"). Στην πορεία προσθέτετε 1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα, ένα καρότο και αν υπάρχει η δυνατότητα λίγο σέλινο. 

ΣΙΓΟΒΡΑΖΕΤΕ για περίπου 1,5 ώρα μέχρι που θα σας μείνει περιπου 500 γρμ.ζωμός.

Αφού κρυώσει το μείγμα, το σουρώνετε και το βάζετε σε μικρά βάζα μιας δόσης. Μέσα στο βάζο, επάνω επάνω συγκεντώνεται το λίπος που για κάποιους είναι περιττό και το πετάνε για άλλους όχι. Αυτό το αποφασίζετε εσεις. Το βάζετε στο ψυγείο και το διατηρείτε για 10-15 ημέρες ή αφού έχετε αποφασίσει οτι θα πετάξετε το λίπος, το βάζετε σε παγοθήκη και το κρατάτε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Με την ιδια λογική κάνετε ζωμό λαχανικών με μεγαλύτερη όμως ποσότητα από αυτά.

Εμένα προσωπικά πολύ συχνά μου "λύνει" τα χέρια και έχω πάντα στο ψυγείο αφού και γρήγορη διαδικασία είναι και ποτέ δεν γίνεται "επί τούτου" αλλά συνδιαστικά με άλλες παρασκευές.